Articles

Openbare toiletten in Gent (1850-2014). Lang niet zo vanzelfsprekend voor iedereen

---

Abstract

Nadat de mesthopen uit de steden verdwenen waren bleef er in de 19de eeuw voor de mannen niets anders over dan gebruik te maken van de 'cour' of 'koer' van een van de talrijke cafés. Over de vrouwen werd gezwegen. Zij hoorden immers niet thuis in de publieke ruimte. Mannen plasten natuurlijk ook hier en daar tegen bomen en muren, maar in het kader van een algemeen hygiëne - offensief dat snel na de tweede cholera epidemie {1849} op gang kwam, werd daar tegen ingegaan. De Stad bekostigde en onderhield voortaan publieke urinoirs in open lucht. Die waren exclusief voor mannelijk plasgebruik en dat bleef zo tot het einde van de vorige eeuw. Pas omstreeks 1985 bracht het overweldigende succes van de Gentse Feesten (met bijhorende overlast) de problematische publieke toiletvoorzieningen in de media. Na enkele schuchtere pogingen kwam er in het eerste decennium van deze eeuw fors verbetering in de publieke faciliteiten met aandacht voor de behoeften van vrouwen en meteen ook voor de 'grote boodschap' van de mannen, hier en daar zelfs voor rolstoelgebruikers, baby's en tenslotte ook honden. Voor deze laatste brachten de hondentoiletten soelaas. Die werden al meteen na de introductie in 1998 een onverwacht succes. Hoewel het hier beschrevene enkel de Gentse situatie betreft en de twee keerpunten, de cholera epidemie en de Gentse Feesten, zelfs zeer sterk verbonden zijn met de geschiedenis van deze stad, kenden andere steden een analoge evolutie, mogen we aannemen.

How to Cite:

Devriese, L., (2014) “Openbare toiletten in Gent (1850-2014). Lang niet zo vanzelfsprekend voor iedereen”, Van Mensen en Dingen: tijdschrift voor volkscultuur in Vlaanderen 12(4). doi: https://doi.org/10.21825/vmend.v12i4.5080